Puchar Świata w skokach narciarskich
Rozgrywany corocznie, pomiędzy listopadem a marcem, cykl zawodów w skokach narciarskich, przeprowadzany przez Międzynarodową Federację Narciarską (FIS). Odbywa się głównie w krajach nordyckich i Europie Środkowej, z pojedynczymi konkursami w Japonii. Sporadycznie, w wybranych latach, także w Stanach Zjednoczonych, Korei Południowej, Kanadzie, Rosji, Szwecji, we Francji i Włoszech.
Za zajęcie odpowiedniego miejsca w pojedynczych zawodach uczestnik otrzymuje daną liczbę punktów. Każdemu zawodnikowi, który co najmniej raz zajął miejsce wśród 30 najlepszych w konkursie, sumuje się zdobyte w nich punkty. Na podstawie tych punktów tworzona jest klasyfikacja Pucharu Świata. Jest ona przejściowa, tzn. jest aktualizowana po każdym konkursie. Jej aktualny lider w kolejnym konkursie Pucharu Świata startuje w żółtym plastronie. Po odbyciu się wszystkich konkursów Pucharu Świata (czyli na koniec sezonu) klasyfikacja staje się klasyfikacją końcową. Skoczek będący na jej czele staje się zwycięzcą i otrzymuje Puchar Świata – Kryształową Kulę.
W ramach PŚ rozgrywa się też Puchar Świata w lotach narciarskich, którego zwycięzcą zostaje zawodnik, który zdobędzie największą liczbę punktów we wszystkich konkursach lotów w sezonie. Triumfator klasyfikacji w tej specjalności otrzymuje tzw. Małą Kryształową Kulę. Do generalnej klasyfikacji Pucharu Świata jest także zaliczany między innymi Turniej Czterech Skoczni. Prowadzona jest również klasyfikacja drużynowa (Puchar Narodów), na którą składają się punkty zawodników z poszczególnych krajów zdobyte w konkursach indywidualnych, drużynowych i mieszanych. Konkursy igrzysk olimpijskich, mistrzostw świata i mistrzostw świata w lotach narciarskich nie są wliczane do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.
Puchar Świata organizowany jest od sezonu 1979/1980. Pomysł wprowadzenia cyklu konkursów, których wyniki zaliczane byłyby do wspólnej klasyfikacji, przejęty został z narciarstwa alpejskiego, w którym Puchar Świata rozgrywany jest od 1967 roku. Zwycięzcą pierwszego sezonu PŚ w skokach został Austriak Hubert Neuper. Trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej uzyskał wówczas polski skoczek – Stanisław Bobak.
Klasyfikację generalną najczęściej, bo czterokrotnie, wygrywali: Fin Matti Nykänen oraz Adam Małysz, przy czym polski skoczek jest jedynym, który dokonał tej sztuki trzy razy z rzędu. Najwięcej zwycięstw w poszczególnych konkursach odniósł austriacki skoczek – Gregor Schlierenzauer, który na najwyższym stopniu podium stawał 53 razy. Drugie miejsce w tej klasyfikacji zajmuje Matti Nykänen (46 zwycięstw), trzeci jest Adam Małysz (39 zwycięstw).
Dotychczas ośmiu polskich skoczków triumfowało w konkursach Pucharu Świata – Stanisław Bobak (raz, 1980), Piotr Fijas (3 razy, 1980–1986), Adam Małysz (39 razy, 1996–2011), Kamil Stoch (22 razy, 2011–2017), Maciej Kot (dwa razy, 2017), Piotr Żyła (raz, 2013), Krzysztof Biegun (raz, 2013) i Jan Ziobro (raz, 2013). Łącznie w historii Pucharu Świata polscy skoczkowie odnieśli 70 zwycięstw.
Turniej Czterech Skoczni
Najbardziej prestiżowy turniej w skokach narciarskich, nazywany czasem Wielkim Szlemem czy odpowiednikiem kolarskiego Tour de France.
Zawody rozgrywane są na skoczniach w Niemczech (Oberstdorf, Garmisch-Partenkirchen) i Austrii (Innsbruck, Bischofshofen), na przełomie roku, przy czym konkurs w Ga-Pa rozgrywany jest zawsze 1 stycznia. Zwycięzcą zostaje zawodnik, który zdobył największą liczbę punktów we wszystkich czterech konkursach łącznie.
Od 28. edycji − w sezonie 1979/1980 − Turniej zaliczany jest do Pucharu Świata w skokach narciarskich.
Od sezonu 1996/1997 Turniej Czterech Skoczni rozgrywany jest tzw. systemem KO. W pierwszej serii skoków zawodnicy dobierani są w pary według rezultatów serii kwalifikacyjnej (najlepszy z najsłabszym, drugi z czterdziestym dziewiątym itd.). Do drugiej serii awansuje każdy zwycięzca z danej pary oraz pięciu tzw. „szczęśliwych przegranych” (ang. lucky losers), czyli pięciu najlepszych zawodników spośród przegranych. 25 zwycięzców i 5 lucky losers tworzy trzydziestkę, która bierze udział w drugiej serii (rozgrywanej według zasad tradycyjnych).
Turniej ściąga rokrocznie w okolice Bawarii i Tyrolu cały skokowy świat, kusząc wysokimi nagrodami oraz zaskakując nowinkami technicznymi. Jedną z nich był w ostatnich latach system rurek, zamrażający w razie odwilży cały rozbieg. W 2013 roku z kolei − podczas 62. Turnieju − po raz pierwszy zastosowano laserową linię, widoczną na zeskoku dla kibiców i skoczków oraz LEDowe podświetlenie belki startowej, sygnalizujące zmianą koloru możliwość oddania skoku przez zawodnika.
Raw Air
Cykl zawodów w skokach narciarskich w ramach Pucharu Świata w skokach narciarskich począwszy od sezonu 2016/2017, rozgrwany w marcu.
Zawody odbywają się w drugiej dekadzie marca na skoczniach w Norwegii (Oslo, Lillehammer, Trondheim, Vikersund). Zwycięzcą zostaje zawodnik, który uzbiera największą liczbę punktów we wszystkich czterech konkursach indywidualnych, w kwalifikacjach (zwanych „prologami”) oraz w dwóch zawodach drużynowych. Według założeń do klasyfikacji Raw Air powinno liczyć się 16 skoków.
Za zwycięstwo w Raw Air zawodnik, poza nagrodami przyznawanymi regulaminowo przez Międzynarodową Federację Narciarską, otrzymuje dodatkowe premie pieniężne i nagrody rzeczowe. Za miejsca na podium w całym turnieju przewidziano nagrody: 60 tys. euro dla zwycięzcy, 30 tys. za zajęcie drugiego miejsca oraz 10 tys. za zajęcie trzeciego miejsca. Łącznie z tytułu nagród finansowych organizatorzy turnieju wypłacą zawodnikom około 500 tysięcy euro.